Publicaties

Ge­schil­len­re­ge­ling Aandeelhouders moeten soms afscheid van elkaar kunnen nemen; ten behoeve van de optimale lange termijn waardecreatie en/of ter oplossing van een duurzame ontwrichting van de onderlinge verhoudingen. De Nederlandse ge­schil­len­re­ge­ling biedt op papier de interessante mogelijkheid dat 1) één of meer aandeelhouders die (gezamenlijk) ten minste 1/3 van de aandelen houden, van een andere aandeelhouder vorderen dat hij zijn aandelen overdraagt (uit­sto­ting­vor­de­ring) en 2) een aandeelhouder van zijn me­de­aan­deel­hou­ders vordert dat deze zijn aandelen overnemen (uit­tre­dings­pro­ce­du­re). Voor een uit­tre­dings­vor­de­ring is vereist dat de aandeelhouder door zijn gedragingen de belangen van de vennootschap zodanig schaadt of heeft geschaad, dat het voortduren van zijn aan­deel­hou­der­schap in redelijkheid niet meer kan worden geduld. Voor een uit­tre­dings­vor­de­ring is vereist dat de gedragingen van de me­de­aan­deel­hou­ders zodanig de betreffende aandeelhouder schaden, dat in redelijkheid niet langer van hem kan worden gevergd dat hij aandeelhouder blijft. Echter, in de praktijk blijkt de ge­schil­len­re­ge­ling een zorgenkindje. De rechtbanken hebben het druk en de noodzakelijke expertise op dit gebied ontbreekt meer dan eens. Lees voor een uitvoerige analyse van de jurisprudentie en literatuur: de Kroniek Uitkoop en ge­schil­len­re­ge­ling in de Geschriften voor Corporate Litigation. Er is al een jarenlange roep tot verbetering van de ge­schil­len­re­ge­ling. Dit jaar is er weer schot in de zaak gekomen met het wetsvoorstel ‘Wet aanpassing ge­schil­len­re­ge­ling en verduidelijking ont­van­ke­lijk­heids­ei­sen en­quê­te­pro­ce­du­re’ (Wagevoe). Het Wetsvoorstel voor de nieuwe ge­schil­len­re­ge­ling: Wagevoe In 2019 is reeds het voorontwerp ‘Wet aanpassing ge­schil­len­re­ge­ling en verduidelijking ont­van­ke­lijk­heids­ei­sen en­quê­te­pro­ce­du­re’ (Wagevoe) ter consultatie gepubliceerd. In het voorjaar van 2023 is het wetsvoorstel ingediend. Het wetsvoorstel beoogt te komen tot een meer geïntegreerde laagdrempelige, deskundige en gespecialiseerde afdoening van aan­deel­hou­ders­ge­schil­len. De wijzigingen onder de Wagevoe op het gebied van de ge­schil­len­re­ge­ling omvatten o.a.:Uit­sto­tings­pro­ce­du­re en uit­tre­dings­pro­ce­du­re worden een ver­zoek­schrift­pro­ce­du­re (in plaats van dag­vaar­ding­pro­ce­du­re);Ge­schil­len­re­ge­ling wordt geconcentreerd in één feitelijke instantie: de On­der­ne­mings­ka­mer (met de mogelijkheid tot cassatie bij de Hoge Raad);Ge­schil­len­re­ge­ling wordt van toepassing op BV's en NV's, met uitzondering van beurs­ven­noot­schap­pen;Ver­rui­ming van het toe­pas­sings­be­reik van de ge­schil­len­re­ge­ling tot cer­ti­fi­caat­hou­ders;Ver­rui­ming van de grond voor de uitstoting: de rechter kan in zijn belangenafweging ook het gedrag van een aandeelhouder buiten de context van de vennootschap meenemen. In de zomer van 2023 heeft de Raad van State positief opbouwend advies gegeven. Het wetsvoorstel is op dit moment in behandeling bij de Tweede Kamer. De one stop shop Met name de On­der­ne­mings­ka­mer als enige feitelijke instantie voor de ge­schil­len­re­ge­ling is een positieve ontwikkeling in het kader van een efficiëntere one stop shop afhandeling van aan­deel­hou­ders­ge­schil­len. Het specialisme bij de On­der­ne­mings­ka­mer op dit gebied zal hopelijk leiden tot efficiëntere toepassing van de ge­schil­len­re­ge­ling waardoor aandeelhouders makkelijker en sneller uit elkaar kunnen. Onder de huidige ge­schil­len­re­ge­ling is de On­der­ne­mings­ka­mer slechts bevoegd in hoger beroep. Deze exclusieve bevoegdheid geldt óók als daarnaast andere samenhangende vorderingen tussen de aandeelhouders over en weer zijn ingesteld. In recente jurisprudentie blijkt al dat de On­der­ne­mings­ka­mer, met de verruiming van de ‘samenhangende vordering’, meer procedures waar de ge­schil­len­re­ge­ling een rol speelt naar zich toetrekt. Een vraag die logischerwijs bovenkomt naar aanleiding van het concentreren van de ge­schil­len­re­ge­ling bij de On­der­ne­mings­ka­mer, is of het argument van meer specialisme en snellere afhandeling bij de On­der­ne­mings­ka­mer niet in het gedrang komen als alle ge­schil­len­re­ge­ling vorderingen aan de On­der­ne­mings­ka­mer worden voorgelegd. De On­der­ne­mings­ka­mer ziet dit probleem nog niet. Op termijn zal dit wellicht tot een toename van het aantal zaken bij de On­der­ne­mings­ka­mer leiden, maar de On­der­ne­mings­ka­mer verwacht vooralsnog niet dat dit tot problemen zal leiden. Deze visie wordt gedeeld door experts uit de praktijk tijdens de vergadering van de Vereniging voor Corporate Litigation in november 2023. Conclusie Nederland kent verschillende mogelijkheden voor aandeelhouders om bij een bepaald conflict uit elkaar te gaan. Goed is om dit al vooraf te regelen in de onderlinge (aan­deel­hou­ders)do­cu­men­ta­tie. Zie hierover het artikel ‘Geschillen over het vertrek van een aandeelhouder: the good-, the bad-(leaver) & Haviltex’. Los van de contractuele mogelijkheden zou ook een geforceerde scheiding via en­quê­te­pro­ce­du­re, een gedwongen uitkoop via de uitkoopprocedure (bij een aandelenbelang van meer dan 95%) en de ge­schil­len­re­ge­ling soelaas kunnen bieden. De ge­schil­len­re­ge­ling is soms de last resort, maar werkt op dit moment in de praktijk niet altijd goed. Het Nederlandse bedrijfsleven is gebaat bij een snelle verbetering van de ge­schil­len­re­ge­ling, zeker in roerige tijden. De noodzaak tot een nieuwe regeling zal alleen maar prangender worden als de huidige onzekere tijden doorzetten en het spanningsveld tussen aandeelhouders omtrent kor­te­ter­mijn­winst en duurzame lange termijn waardecreatie verder toeneemt. Contact Mochten er vragen en/of opmerkingen zijn over aan­deel­hou­ders­ge­schil­len en de mogelijkheden die u ter beschikking staan, schroom dan niet om contact met ons op te nemen.

CMS organiseert in 2024 een zestal ESG-ont­bijt­ses­sies, van 08:00 tot 10:00 uur, bij ons op kantoor in Am­ster­dam. Aan­mel­den kan via onderstaande pagina's. Mocht u vragen hebben over dit evenement, neem dan con­tact met ons op. Wij zien uit naar uw deelname.

Deze kroniek biedt een overzicht van de relevante ontwikkelingen op het gebied van over­na­me­ge­schil­len in het jaar 2022, waaronder de gepubliceerde jurisprudentie en literatuur. In deze kroniek, in Maandblad...

The use of artificial intelligence (AI) in various sectors is transforming the landscape of mergers and acquisitions (M&A), requiring companies and their M&A advisors to keep up with the rapidly changing technological and regulatory environment. On 21 April 2021, the European Commission proposed the 'Regulation of the European Parliament and of the Council laying down harmonised rules on artificial intelligence' (AI Act), which aims to establish a regulatory framework, inter alia for the providers (including product manufacturers), users, distributors and importers of AI systems. The AI Act is expected to be formally adopted in the first half of 2024. In our last contribution, we discussed the concept of 'Tech M&A'. In this article, we will take a look at how the AI Act will affect Tech M&A. AI Act The AI Act introduces a new legal framework that classifies AI systems according to the level of risk they pose in respect of the rights and freedom of individuals. Four levels of risks are dis­tin­guis­hed:Un­ac­cep­ta­ble risk: AI systems which are classified in the first category are prohibited by the AI Act. High risk: With respect to high-risk AI systems, the AI Act imposes requirements and obligations regarding, inter alia, (i) technical documentation; (ii) risk management systems; (iii) conformity assessment procedures; (iv) log keeping; and (v) quality management systems. Limited risk: Title IV of the AI Act concerns certain AI systems to take account of the specific risks of manipulation they pose. The transparency obligations set out therein apply for systems that (i) interact with humans, (ii) are used to detect emotions or determine association with (social) categories based on biometric data, or (iii) generate or manipulate content ('deep fakes'). Low or minimal risk: Lasty, the AI Act creates a framework for the creation of codes of conduct, which aim to encourage providers of non-high-risk AI systems to voluntarily apply and implement the mandatory requirements for high-risk AI systems. The task of monitoring and enforcing the provisions of the AI Act is assigned to a national supervisory authority in each Member State. In the Netherlands, the competent authority is the Personal Data Authority (Autoriteit Per­soons­ge­ge­vens). Failure to comply with the obligations and requirements laid down in the AI Act may result in a penalty. Further rules on penalties shall be determined by each European member state individually, taking into account the maximum penalties provided for specific infringements of the AI Act. For example, infringements of Article 5 (regarding prohibited AI practices) shall be subject to administrative fines of up to EUR 30,000,000 or up to 6 % of its total worldwide annual turnover for the preceding financial year. Due diligence As the AI Act will come into force in the near future, assessing the risk level(s) of the relevant AI system(s) and their compliance with the AI Act is already – and will increasingly become – an important part of the due diligence in Tech M&A transactions. In addition, depending on the role of the target company (e.g. as a provider or user of AI), it will be crucial in such due diligence investigations to assess information on the ownership of AI-generated intellectual property rights, compliance with data protection regulations and liability for AI decision-making. Transaction documentation The AI-related risks identified in the due diligence phase should be addressed in the share purchase agreement through appropriate warranties and indemnities, signing or closing conditions. These due diligence findings may also affect the valuation, negotiation and structuring of the M&A transaction. Representations and warranties: the seller should provide more specific and comprehensive representations and warranties regarding compliance with the AI Act. Signing or closing conditions: the parties may need to include more tailored conditions relating to the target company's AI systems, such as obtaining or maintaining any necessary authorizations, registrations, certifications or notifications under the AI Act in order to comply with any ongoing or reporting requirements. Furthermore – in the event of W&I-insured transactions – the parties and their insurers should adapt the scope of their due diligence, disclosure, negotiations and underwriting processes to account for AI risks and to ensure that the W&I insurance provides adequate coverage for these risks. The introduction of the AI Act and the expected development of associated national legislation may result in uncertainty regarding the (legal) risks involved. Therefore, we expect W&I insurances will be in demand by parties in Tech M&A transactions Conclusion In the dynamic landscape of Tech M&A, the development and application of AI and the introduction of the proposed AI Act are transforming M&A processes. AI-related transactions require a tailored approach at each stage of the transaction, focusing on identifying specific AI risks and incorporating such risks into the transaction documentation. The AI Act, once enacted, will impose various requirements, obligations and other aspects to be considered by all stakeholders to an M&A process. Time will tell how the Tech M&A market will respond to the development of further legislation to regulate AI systems. We consider the adoption of the AI Act a confirmation of the significant potential of AI companies and foresee a bright future for Tech M&A.

As the world economy increasingly embraces the push towards decarbonisation, Europe has actively sought to place itself at the vanguard of the discussion on energy tran­si­ti­on. Op­por­tu­ni­ties to deploy capital abound as power sources switch further towards offshore and onshore wind, solar, heat, hydrogen, battery storage, new networks, carbon capture, and industrial decarbonisation. The latter brings an interface with other sectors such as technology companies (with power hungry data centres a particular focus), real estate, low carbon transport and decarbonisation of industrial processes such as cement, glass and steel production. As much as it is difficult, complex and highly political, the energy transition is also a huge business opportunity. To reach net zero by 2050, the International Energy Agency (IEA) estimates that global investment in clean energy alone will need to increase from the USD390bn in the first half of 2023, to USD 1.3tn in 2030. Many commentators worried that Russia’s invasion of Ukraine would put back the transition and shift Europe back towards fossil fuels. While it appears to have resulted in a renewed political focus on energy security it has also laid bare the financial and political consequences of relying on oil & gas imports, giving further impetus to renewables as a secure form of energy. Europe has also sought to be a leading light on the concept of “reaching net zero”, with the European Union (EU) having set out its ambition, back in 2019, to become the world’s first major economic bloc to be climate-neutral by 2050. This has added momentum to energy investment and M&A over recent years – 2021 and 2022 saw the second and third highest annual aggregate values of Western European M&A in the sector on record, at USD 59.8bn and USD 53.7bn, respectively, bested only by the anomalously high total of USD 89.4bn logged in 2018. Energy M&A in the region has been more subdued in 2023, but our survey demonstrates that energy executives are gearing up for a more active dealmaking period, with most expecting more opportunities and anticipating increased levels of investment in the year ahead. Capital looks set to continue to flow primarily to renewable energy projects and related assets, with solar and batteries topping the list of attractive subsectors among our respondents. Consistent with this, South West Europe takes pole position as the most promising region for investment opportunities. But there are thorns among the roses. Our respondents are cognizant of the challenges in the energy market, with supply-chain volatility and commodity price increases emerging as a prominent concern. This is unsurprising after a period of dislocation following the pandemic and amid a time of rising global demand for renewable products and commodities. Persistent inflation and elevated interest rates, combined with an uncertain macroeconomic outlook, are raising investors’ concerns, with financing risk (including the increased cost of financing) also coming to the fore for respondents. Overall, while some sense a recent softening of the market due to these fundamentals, our survey paints a picture of steadily improving investor sentiment in Europe’s energy sector, laying the foundations for a busier period ahead for M&A activity.

Op dinsdag 19 september 2023 heeft de staatssecretaris van Financiën het Belastingplan 2024 met bijbehorende stukken aangeboden aan de Tweede Kamer. Dit nieuwsbericht bespreekt de voorstellen die wij het meest relevant vinden voor de vastgoedsector. Over­drachts­be­las­ting op aandelen / sa­men­loop­vrij­stel­ling      Vanaf 1 januari 2025 wordt de zogenoemde sa­men­loop­vrij­stel­ling afgeschaft bij de verwerving van aandelen in een onroerende zaak­rechts­per­soon. Als gevolg hiervan wordt de indirecte verkrijging van een nieuw vervaardigde onroerende zaak onderworpen aan over­drachts­be­las­ting tegen het nieuwe tarief van 4%, berekend over de waarde in het economisch verkeer van het betreffende gebouw. Een beroep op de sa­men­loop­vrij­stel­ling blijft echter mogelijk als het onderliggende vastgoed gedurende de eerste 2 jaar na de aan­de­len­ver­wer­ving voor ten minste 90% wordt gebruikt voor btw-belaste activiteiten. In het wetsvoorstel is overgangsrecht opgenomen voor vast­goed­aan­de­len­trans­ac­ties die de betrokken partijen vóór 19 september 2023 om 15:15 uur schriftelijk zijn overeengekomen, in bijvoorbeeld een in­ten­tie­over­een­komst. Op verzoek aan de inspecteur blijft in zulke gevallen over­drachts­be­las­ting­hef­fing alsnog achterwege, mits de aan­de­len­ver­krij­ging plaatsvindt vóór 1 januari 2030 en vooropgesteld dat aan de volgende cumulatieve voorwaarden wordt voldaan:de (in­ten­tie)over­een­komst is gesloten vóór 19 september 2023 om 15:15 uur;het verzoek, met daarbij een afschrift van de betreffende (in­ten­tie)over­een­komst, is binnen drie maanden na 1 januari 2024 bij de inspecteur ingediend; enhet is aannemelijk dat het sluiten van de (in­ten­tie)over­een­komst niet hoofdzakelijk is gericht op het gebruikmaken van het overgangsrecht. In het samenloopbesluit van 16 maart 2017 (nr. 2017-51500)is momenteel een goedkeuring opgenomen op basis waarvan nieuwe onroerende zaken met deel­ge­rech­tigd­he­den in niet-rechts­per­so­nen (bijvoorbeeld commanditaire vennootschappen) vrij van btw en vrij van over­drachts­be­las­ting ge­le­verd/ver­kre­gen kunnen worden. Indien het wetsvoorstel ten aanzien van vast­goed­aan­de­len­trans­ac­ties wordt aangenomen, zal de betreffende goedkeuring worden aangepast zodat aan­de­len­trans­ac­ties en transacties met deel­ge­rech­tigd­he­den gelijk worden behandeld. De goedkeuringen in voornoemd besluit ten aanzien van de verkrijging van nieuwe onroerende zaken binnen een fiscale eenheid (btw) of krachtens de overname van een (gedeelte van een) onderneming in de zin van artikel 37d van de Wet op de omzetbelasting 1968, worden vooralsnog niet ingetrokken of aangepast. FBI regime Vanaf 1 januari 2025 wordt het niet langer mogelijk voor een fiscale be­leg­gings­in­stel­ling (fbi) – die subjectief be­las­ting­plich­tig is voor de ven­noot­schaps­be­las­ting, maar waarbij de winst wordt belast tegen een tarief van 0% – om direct in Nederlands vastgoed te beleggen. Indien het Nederlands vastgoed houdt, wordt een dergelijk lichaam regulier be­las­ting­plich­tig voor de ven­noot­schaps­be­las­ting. Het blijft een fbi toegestaan om (a) te beleggen in aandelen in een regulier be­las­ting­plich­ti­ge doch­ter­ven­noot­schap die in Nederland gelegen vastgoed houdt (indirect beleggen in Nederlands vastgoed) en (b) direct te beleggen in buitenlands vastgoed. De zogenoemde financieringseis wordt niet aangepast. De huidige eis dat de financiering met vreemd vermogen niet hoger mag zijn dan 60% van de boekwaarde van het vastgoed blijft onverminderd gelden voor de financiering van bijvoorbeeld directe beleggingen in buitenlands  vastgoed. Voor andere beleggingen geldt dat de financiering met vreemd vermogen is beperkt tot ten hoogste 20% van de boekwaarde van die beleggingen. Als (beleggers in) fbi’s in Nederlands vastgoed willen blijven beleggen terwijl de fbi haar bevoorrechte fiscale positie blijft behouden, kunnen zij genoodzaakt zijn het vastgoed te herstructureren. Na herstructurering zullen de met het vastgoed behaalde resultaten op het niveau van de directe eigenaar worden belast. Als het vastgoed wordt ondergebracht in een fiscaal transparant lichaam zal heffing op het niveau van haar participanten plaatsvinden, tenzij de participant subjectief is vrijgesteld. Om te voorkomen dat bij een dergelijke herstructurering (beleggers in) vastgoed-fbi’s geconfronteerd worden met een eenmalige, mogelijk significante heffing van over­drachts­be­las­ting, wordt voorzien in een tijdelijke en voorwaardelijke vrijstelling die geldt van 1 januari 2024 tot en met 31 december 2024. BOR en DSR ab Er wordt op een aantal onderdelen een aanpassing in de be­drijfs­op­vol­gings­re­ge­ling (BOR) en de door­schuif­re­ge­ling aanmerkelijk belang (DSR ab) voorgesteld. Onderdeel daarvan is het aanmerken van aan derden verhuurd vastgoed als be­leg­gings­ver­mo­gen waardoor de BOR en de DSR ab niet meer voor dit vastgoed toegepast kan worden. Indien een ver­mo­gens­be­stand­deel behoort tot het on­der­ne­mings­ver­mo­gen, kan dit kwalificeren voor de toepassing van de BOR en de DSR ab. Als een ver­mo­gens­be­stand­deel behoort tot het be­leg­gings­ver­mo­gen, komt het niet in aanmerking voor deze faciliteiten. Enkel als een materiële onderneming wordt gedreven, kan sprake zijn van on­der­ne­mings­ver­mo­gen. Vooral bij vast­goed­ex­ploi­ta­tie bestaat veel discussie over de vraag of wel sprake is van een materiële onderneming, en áls er een onderneming is wat dan vervolgens tot het on­der­ne­mings­ver­mo­gen behoort (bijvoorbeeld als een vennootschap zowel vastgoed heeft dat wordt ontwikkeld als vastgoed dat aan derden wordt verhuurd). De ver­een­vou­di­gings­maat­re­gel wordt (onder meer) voorgesteld om deze discussie te beëindigen en de Belastingdienst en rechterlijke macht minder te belasten. Af­schrijf­be­per­king gebouwen in de in­kom­sten­be­las­ting Per 2019 is in de ven­noot­schaps­be­las­ting de afschrijving op gebouwen in eigen gebruik beperkt tot 100% van de Waardering Onroerende Zaken (WOZ) waarde als bodem. Voor de in­kom­sten­be­las­ting is de bodemwaarde 50% van de WOZ-waarde gebleven. Voorgesteld wordt een vergelijkbare af­schrij­vings­be­per­king in de winst- en resultaatsfeer van de in­kom­sten­be­las­ting in te voeren; als bodemwaarde voor gebouwen in eigen gebruik geldt dan eveneens 100% van de WOZ-waarde. Vol­le­dig­heids­hal­ve wordt opgemerkt dat indien de bodemwaarde van een gebouw in eigen gebruik stijgt door een stijging van de WOZ-waarde en de bodemwaarde daardoor meer bedraagt dan de boekwaarde van dat gebouw, die boekwaarde blijft gehandhaafd zodat dit niet zal leiden tot winstneming. Dit geldt ook voor een stijging van de bodemwaarde van 50% naar 100% van de WOZ-waarde als gevolg van de voorgestelde wijziging. Wel heeft een stijging van de bodemwaarde tot gevolg dat er minder of geen ruimte voor afschrijving is. Indien de bodemwaarde van een gebouw in eigen gebruik daalt, kan weer (meer) ruimte ontstaan om af te schrijven. Er wordt voorzien in een over­gangs­re­ge­ling die inhoudt dat op gebouwen in eigen gebruik die vóór 1 januari 2024 reeds tot het on­der­ne­mings­ver­mo­gen of re­sul­taat­ver­mo­gen van de be­las­ting­plich­ti­ge behoorden en waarop de be­las­ting­plich­ti­ge bij de invoering van het nieuwe af­schrij­vings­re­gime al vóór 1 januari 2024 heeft afgeschreven, maar nog niet over drie volledige boekjaren heeft afgeschreven, na 31 december 2023 gedurende de resterende jaren van die – in totaal – drie boekjaren nog mag worden afgeschreven volgens de in 2023 geldende regels. Overige wijzigingen in de In­kom­sten­be­las­ting per 2024 Box 2-tarieven voor inkomen uit aanmerkelijk belang Vanaf 2024 wordt het vaste tarief van 26,9% aangepast naar een algemeen tarief van 31%. Het tarief bedraagt 24,5% voor de eerste € 67.000 aan belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang Box 3-tarief voor inkomen uit sparen en beleggen Per 2024 gaat het box 3-tarief omhoog van 32% naar 34%. Daarnaast zijn er aanvullende richtlijnen gepubliceerd over diverse posten om de relevante hef­fings­grond­slag voor box 3 te bepalen. De invoering van het nieuwe box 3-regime op basis van werkelijk rendement wordt uitgesteld van 2026 naar 2027. Kwalificatie van (buitenlandse) rechtsvormen Er wordt een nieuw regime voorgesteld met betrekking tot de kwalificatie van (buitenlandse) rechtsvormen voor Nederlandse fiscale doeleinden. De regeling is gericht op het beperken van (hybride) mismatches (tussen het Nederlandse en het buitenlandse regime) en zal de volgende belangrijke elementen bevatten:de codificatie in de Nederlandse wetgeving van het Nederlandse kwa­li­fi­ca­tie­be­leid voor (buitenlandse) rechtsvormen;het huidige Nederlandse kwa­li­fi­ca­tie­be­leid voor buitenlandse rechtsvormen zal worden aangevuld met de 'vaste' methode en de 'symmetrische' methode voor buitenlandse rechtsvormen die geen vergelijkbare Nederlandse rechtsvorm hebben, waarbij:de 'vaste methode' inhoudt dat als een naar buitenlands recht opgericht lichaam feitelijk in Nederland is gevestigd, het lichaam altijd als niet-transparant wordt beschouwd;de ''symmetrische methode' inhoudt dat de Nederlandse kwalificatie van een naar buitenlands recht opgericht lichaam dat niet feitelijk in Nederland is gevestigd de kwalificatie van het land van vestiging volgt; enhet vervallen van het zogenoemde toe­stem­mings­ver­eis­te ten gevolge waarvan alle Nederlandse commanditaire vennootschappen (CV's), inclusief de open CV's, als fiscaal transparant worden gekwalificeerd (met uitzondering van omgekeerd hybride structuren). Kwalificatie FGR Onder de huidige regels kan een fonds voor gemene rekening (FGR) voor Nederlandse be­las­ting­doel­ein­den worden gestructureerd als fiscaal transparant (participanten worden rechtstreeks belast over hun aandeel in het resultaat van de FGR) of niet-transparant (FGR wordt zelfstandig belast). Een FGR kwalificeert als fiscaal transparant als haar fondsvoorwaarden ten aanzien van de overdracht van de participaties voorzien in:de toe­stem­mings­va­ri­ant: participaties zijn alleen overdraagbaar met unanieme voorafgaande toestemming van alle andere participanten. de inkoopvariant: participaties kunnen alleen worden vervreemd aan het FGR, dus alleen worden overgedragen aan het FGR zelf. Alle andere FGR's worden momenteel behandeld als zelfstandig be­las­ting­plich­tig voor Nederlandse be­las­ting­doel­ein­den. Voorgesteld wordt dat een FGR als niet-transparant (zelfstandig be­las­ting­plich­tig) wordt aangemerkt als het FGR onder de Wet op het financieel toezicht valt en de participaties vrij verhandelbaar zijn. In dit kader worden de participaties  als niet vrij verhandelbaar aangemerkt indien de vervreemding uitsluitend kan plaatsvinden aan het FGR. Alle andere FGR's worden vanaf 2025 als fiscaal transparant aangemerkt. Vervolg De komende maanden wordt het Belastingplan 2024 besproken in het parlement. Dit betekent dat de voorgestelde maatregelen mogelijk onderhevig zijn aan wijzigingen.

We are pleased to share with you the 2024 edition of the European M&A Outlook, published by CMS in association with Mergermarket.

Mergers and acquisitions (M&A) are crucial to the growth and evolution of businesses across industries. M&A in its most traditional form involves companies in various sectors coming together to consolidate resources, expand market reach, and enhance overall competitiveness. However, with the rapid advancement of technology, a new paradigm has emerged: Tech M&A. Tech M&A focusses on new sorts of technology that can create great value to businesses, but creates new challenges as well. Our specialised Tech M&A team will explore the key challenges of Tech M&A in a series of articles. In this first article, we explore the key differences between traditional M&A and Tech M&A. Traditional M&A Traditional M&A refers to the consolidation of companies in various industries, such as manufacturing, and retail. In traditional M&A, the primary objectives often include achieving economies of scale, synergizing operations, gaining access to new markets, and diversifying products or services. The legal and other processes involved in these transactions are well-established and generally of a static nature, with extensive precedents and routines governing the entire process. Companies meticulously assess each other's financials, assets, liabilities, and risks. Tangible assets, such as real estate, machinery, and inventory are an important element of such assessment. Tech M&A Tech M&A, on the other hand, refers to acquisitions that involve technology driven companies. Unlike traditional M&A, where tangible assets are at the forefront, Tech M&A centres around intangible assets like intellectual property, data, software, and innovative technology such as artificial intelligence. The legal and other processes for Tech M&A transactions are therefore tailored to focus on such assets during every stage of the transaction.  Strategic value is placed on a company's proprietary technology, talent, and potential for future growth. Consequently, Tech M&A transactions are dynamic and complex, while time is of the essence. Key differences and challenges Need for alternative valuation methods Traditional M&A primarily relies on financial metrics and historical performance to determine valuation. In contrast, Tech M&A requires a keen assessment of a company's intellectual property, technology, market potential, and future growth prospects. Valuation methods like discounted cash flow and comparable analysis are still relevant, but new metrics and tools are required to evaluate the potential of a prospect accurately. Continuous technological advancements The fast-paced nature of technology requires the acquiring party to carefully consider the sustainability and scalability of the technology they are acquiring. This is far from a static assessment and may even change during the course of a transaction. When designing the process for a Tech M&A transaction, parties should consider which developments are especially relevant for the target. Furthermore, the process should provide for sufficient flexibility to address any such developments without jeopardising the overall timeline. ESG concerns around use of AI and data privacy ESG considerations have unmistakably become an important topic in any M&A transaction. Technology driven companies, often operating in dynamic and innovative environments, tend to be more re­sour­ce-ef­fi­cient and carbon-light compared to traditional companies, aligning well with ESG goals. However, the technological advancements on which such companies are based may raise concerns on their impact on society, including in respect of artificial intelligence, automation and data privacy. Rapidly changing regulatory landscape Regulatory requirements and developments are key to both traditional M&A transactions and Tech M&A transactions. Technology driven companies used to manoeuvre more often in a unregulated legal landscape than traditional companies. This landscape is changing as a result of European legislation focused on shaping Europe's digital future, including the Digital Services Act, Digital Markets Act and the EU AI Act, the world's first comprehensive AI law. The impact of such legislation on tech companies will soon become a decisive factor for Tech M&A transactions and will force these companies to regulate their businesses. Conclusion As technology continues to shape the business landscape, the differences between traditional M&A and Tech M&A become more pronounced. Actors in the Tech M&A space must adapt to the unique challenges posed by Tech M&A, including complex valuations, regulatory matters, and the fast-paced nature of the industry. Staying informed on the latest trends will be crucial to navigating the Tech M&A landscape. Stay up-to-date Stay up-to-date by subscribing to our Corporate M&A and TMC newsletters to receive future articles and event invitations about Tech M&A directly in your mailbox.

Geschillen over lea­ver-be­pa­lin­gen in aan­deel­hou­ders­over­een­kom­sten komen in de praktijk vaak voor. Een vertrekkende aandeelhouder kan van mening zijn dat hij op grond van de aan­deel­hou­ders­over­een­komst...

In de huidige recessie, met oplopende faillissementen in heel Europa, zullen be­lan­gen­te­gen­stel­lin­gen binnen ondernemingen omtrent strategie en duurzame langetermijn waardecreatie toenemen. De Nederlandse...

We are very pleased to share with you the second edition of the CMS European Private Equity Study 2023. This study analyses hundreds of Private Equity deals that we advised on in 2022 and previous years, providing unique insights into market trends and differences between private equity and trade deals. Key findings: Deal activity remained strong until Q3 2022, but experienced a significant drop in Q4. New investments accounted for 85% of PE deals analysed, with fewer exits and secondary buy-outs in 2022 compared to 2021. Bidding processes decreased in 2022, potentially due to less involvement of PE funds on the sell-side. Entry into new markets was the most common deal driver (64% of deals), while digitalisation was no longer a deal dri­ver­Tech­no­lo­gy, media, and telecoms (TMT) was the busiest sector, followed by Real Estate & Construction and life sciences. Use of MAC clauses decreased to 10% in 2022, compared to 15% in 2021. Fewer FDI approvals or clearances were sought in 2022 (8%) compared to 2021 (15%).W&I insurance played a prominent role in PE M&A transactions, increasing with deal value. Locked box mechanisms for setting purchase price were preferred in 80% of PE deals, while purchase price adjustments decreased. Earn-out provisions increased overall in 2022 but were more common in smaller deals than higher value deals. ESG considerations have not yet featured in legal due diligence or transaction documents. Management incentive schemes saw shorter vesting periods, increased management allocation, but tightened leaver provisions. Overall, there were buyer-friendly developments in some deal metrics, such as the use of "tipping" baskets.

On 22 February 2018, the European Court of Justice (ECJ) issued its decision in the joined Cases C‑398/16 and C-399/16. The decision regards the compatibility of the Dutch fiscal unity regime in the Dutch Corporate Income Tax Act with the freedom of establishment in the Treaty on the Functioning of the European Union. The former case (C-398/16) concerned a Dutch company (DutchCo) which received a loan from its Swedish parent company (TopCo), loan 1, which was used to make a capital contribution in an Italian subsidiary (ItalianSub). ItalianSub used this capital contribution to acquire part of the listed shares in an Italian group entity (SpA). The non-listed shares in SpA were held by TopCo. Subsequently, DutchCo directly acquired the remaining part of the listed shares held by third parties in SpA after the public bid. The purchase price of this shares were also financed by DutchCo with a loan obtained from TopCo (loan 2). Case C-398/16 dealt with compatibility of the fiscal unity rules during the tax year 2004. Today (3 March 2023), the Supreme Court issued a decision in case 21/00299 that addresses the Dutch tax treatment of DutchCo in later tax years. The Dutch tax authorities again tried to deny the tax deductibility of the interest costs in respect of both loan 1 and loan 2, invoking the anti-base erosion rules of section 10a of the Dutch Corporate Income Tax Act (CITA). Section 10a CITA stipulates that interest on debt is not deductible if such debt is due to an affiliated entity where that debt is related to (inter alia):a capital contribution to an affiliated entity (like here DutchCo contributed to ItalianSub), orthe acquisition or extension of an interest in an entity that is an affiliated entity after such acquisition or extension (like here DutchCo also acquired shares in the affiliated SpA). An exception to the non-de­duc­ti­bi­li­ty pursuant to Section 10a applies if the taxpayer makes it plausible that both the debt and the related transaction are predominantly based on business considerations. For purpose of these rules, also loans entered into under arm's length conditions can be treated as not being based on business considerations. In today's decision the Supreme Court considers that with regard to the examination of the motives for the relevant transactions (the acquisition of the SpA shares and the contribution to ItalianSub) and debt (loan 1 and loan 2), it is to be understood that only the considerations underlying those transactions and debt are relevant. In that examination, it is important that it is inherent in the system of the CITA that the taxpayer in principle has freedom of choice in the method of financing a company in which he participates. To the extent that the anti-base erosion rules infringe this freedom of choice by not allowing a tax-deduction of interest owed, these rules must be interpreted restrictively. The Supreme Court also considers that in addition to the freedom of choice as regards financing, a taxpayer, and in the present case a group of companies, has the freedom to locate its economic interests and (financial) resources in a company residing in the Netherlands (i.e., to 'use' a Dutch resident company) even if that choice is determined by tax considerations. The anti-base erosion rules are not aimed at limiting this second freedom. According to the Supreme Court that freedom applies to the set-up of a group, meaning that no provision of the CITA or any principle underlying it contains norms as to where within the group activities are placed and where holding and intermediary activities or financing activities are carried out. For purpose of the anti-base erosion rules an external acquisition – like here the direct acquisition by DutchCo of shares in SpA held by third parties – should in the vast majority of cases be considered being based on sound business considerations. The Supreme Court considers that a debt is in principle predominantly based on business considerations if the funds used for granting the loan have not been diverted from another party via the actual lender of record. This also applies, according to the Supreme Court and contrary to the Dutch tax authorities' view, to a debt related to a transaction other than an external acquisition, which falls within the scope of section 10a of the CITA- such as the capital contribution by DutchCo to ItalianSub - if predominantly business considerations underlie the other transaction. The Supreme Court decides that from the parliamentary history of Section 10a it follows that a debt from an affiliated party may be predominantly based on business considerations if the affiliated lender has sufficient substance and, through its financing activities, performs an active financing function within the group of entities affiliated with the Dutch taxpayer (hereinafter: financial pivot function). According to the court it is consistent with fulfilling such a financial pivot function, and thus an arm's length, non-tax consideration, that this financing entity raises funds from group entities and from third parties and then uses these funds to make loans to other group entities (such as the taxpayer). In other words, in principle, a debt is predominantly based on commercial considerations if the affiliated entity from which the taxpayer obtained the debt performs financing activities in such a way that it thereby performs a pivotal financial function. Under such circumstances, funds cannot be said to have been diverted in a non-bu­si­ness-li­ke way. This is not different if the affiliated lender obtained the funds used for that loan from another entity belonging to the same group. On the contrary, according to the court, performing a pivotal financial function within the group will often give rise to this. Therefore, if the affiliated entity performs a pivotal financial function, successful reliance on the rebuttal mechanism of Section 10a will not require to establish a link between the funds outstanding - from time to time - in the form of loans granted (the asset side of the lender's balance sheet) and the funds raised - from time to time - in the form of loans taken up and deposits obtained (the liability side of the lender's balance sheet). When assessing whether an affiliated entity performs a pivotal financial function through its financing activities, the circumstances of the case must be considered in context. Central to this is that the entity or independent business unit performs an active financing function within the group of entities related to it. Furthermore, the entity or independent business unit in question must be mainly engaged in carrying out financial transactions on behalf of entities belonging to the group, such as borrowing and lending money and managing excess group resources. Furthermore, that (business unit of the) entity will have to be independent in the day-to-day conduct of its business, including the management of outstanding funds, and for that purpose it will have to have sufficient and competent staff and, if it is an independent business unit, its own administration. If that (business division of the) entity is bound by a centrally determined strategy for the group, this mere circumstance does not prevent it from being independent. Finally, the Supreme Court also addressed the tax authorities' position that if deductibility of the interest costs can not be based on Section 10a, that such deductibility would have to be refused based on abuse of law considerations. According to the court this position, which has been defended by the tax authorities ever since these anti-base erosion rules were introduced in 1996, is not possible. The prevailing doctrine is that two cumulative conditions must be met for abuse of law (fraus legis) to apply. First, tax avoidance must have been the overriding motive for carrying out the transaction(s), the motive requirement. This is a subjective requirement. Second, the act(s) must be contrary to the purpose and spirit of the law, also known as the norm requirement. This is an objective requirement. If interest costs are tax-deductible on the ground that the taxpayer has made it plausible that the loan and the related transaction are predominantly based on business considerations, this excludes the fulfilment of the motive requirement for application of abuse of law doctrine in respect of this same loan and transaction, according to the Supreme Court in today's decision. This means that the deduction of interest in that case cannot still be refused on the basis of the Dutch tax authorities reliance on this doctrine. Conclusion From today's decision it follows that:as decided before, the CITA does not prevent an international group of organizing its group in a certain way (including the use of a Dutch entity), unless specific rules apply;as decided before, the CITA does not require a Dutch taxpayer to be financed in a certain manner or to finance specific transactions in a certain manner, unless specific rules apply;if a transaction is based on business considerations and a Dutch taxpayer obtains a loan from an affiliated party that performs a pivotal financial function within the group, such taxpayer should be able to successfully apply the rebuttal rule under Section 10a, causing the tax-de­duc­ti­bi­li­ty of the interest costs not to be restricted based on the anti-base erosion rules;if a Dutch taxpayer successfully applies the rebuttal rule under the anti-base erosion rules, there is no room for the Dutch tax authorities to deny the tax deductibility of the interest costs based on the general abuse of law doctrine. Clearly, today's decision is welcomed by many taxpayers. Obviously, other elements of the CITA and other Dutch tax laws need to be considered before any decision about the structuring of a transaction, and its financing, can be taken.